Rozdział 14.

 Wzięłam trzy głębokie wdechy i zapukałam do pokoju Mesuta, który zajmował z Thomasem.

-Proszę- Usłyszałam. Weszłam do pomieszczenia i rozglądnęłam się wokół- O Sophie- Thomas przyjrzał mi się uważnie.

-No Sophie…Coś nie tak?- Zapytałam.

-Nie, nie…- Nie wiem, dlaczego, ale cały czas dziwnie na mnie patrzył!- Mesuta nie ma- Dodał po chwili.

-Skąd wiesz, że do niego przyszłam?

-A wiesz tak jakoś- Nerwowo podrapał się po głowie.- O jest!- Krzyknął, gdy do pokoju wpadł wyżej wymieniony.

-Soph?

-To ja was zostawię samych- Mruknął Muller i tyle go widzieliśmy.

-Słuchaj, chciałam z tobą pogadać- Zaczęłam od razu.- Denerwuje mnie ta cała sytuacja pomiędzy nami. Moim zdaniem jesteś niezdecydowanym dupkiem, który nie wie, czego chce od życia…Zostawiłeś w Niemczech dziewczynę, z którą wychowujesz jej dziecko, a tutaj całujesz się ze mną…

-Sophie, ja…

-Kurczę! Chciałabym, żeby między nami było tak jak dawniej. Ale już nie będzie- Usiadłam na jego łóżku.

-Czy ja o czymś nie wiem?- Klapnął obok mnie.

-Nie mogę już dłużej tego ukrywać Mesut- Szepnęłam.- Nie wiem, kiedy, nie wiem, jak, ale zakochałam się w tobie…

-C-co?

-Wiem, nie powinnam ci tego mówić. Przepraszam, ale to było silniejsze ode mnie. Głupia idiotka ze mnie! Przecież ten pocałunek nic dla ciebie nie znaczył…Dla mnie znaczył.

-Sophie…

-Po prostu zapomnijmy o tej rozmowie, dobra?- Wstałam i udałam się do wyjścia.- Niepotrzebnie tutaj przychodziłam. Ta rozmowa miała wyglądać inaczej, ale teraz to ja wszystko zepsułam. Jeszcze raz przepraszam- Nawet na niego nie patrząc opuściłam jego pokój. Co ja najlepszego narobiłam?!

 Następnego dnia na śniadaniu siedziałam naprzeciwko Bastiana i Sarah. Chamsko się na nich patrzyłam, a kiedy i oni łypali w moim kierunku, zjeżdżałam ich wzrokiem. Czułam, że Bastian specjalnie robi mi na złość. Za to, że spędziliśmy razem noc, za naszą ostatnią rozmowę, za moją obecność na Mundialu, za to, że żyję. Męczyło mnie to, ale nie chciałam mu tego pokazać. Niech sobie nie myśli, że złamie mnie tym, że na moich oczach będzie się z nią obściskiwał. Co to, to nie! Chce wojny, to będzie ją miał. W mojej głowie pojawił się plan, więc rzucając krótkie ‘nie czekaj na mnie’ do Sophie, wyszłam ze stołówki i poszłam do Ikera. Hiszpan jest moim przyjacielem, więc na pewno mnie zrozumie i pomoże. Postanowiłam mu powiedzieć, co zaszło między mną, a Bastianem. Chciałam, żeby mi pomógł się na nim odegrać. Zapukałam do jego pokoju. Na szczęście był tam.

-Cześć- Powiedział, gdy mnie zobaczył.

-Przespałam się z Bastianem- Oznajmiłam bez ogródek.

-Że, co?! Przecież on…Ty…Wy…- Widziałam jak ta wiadomość nim wstrząsnęła.

-Wysłuchaj mnie proszę- Mruknęłam, a kiedy pokiwał głową kontynuowałam- No, bo to było tak, że świętowaliśmy awans, wiesz te wszystkie emocje, euforia, radość, alkohol…Odprowadził mnie z tej imprezy do pokoju. Od słowa do słowa zaprosiłam go do siebie i stało się. Potem on bez słowa zniknął i najnormalniej na świecie obściskiwał się ze swoją blondynę- Opowiadałam, a Iker cierpliwie mnie słuchał.- No, a wczoraj…Poszłam do niego do pokoju, żeby to wytłumaczyć i powiedzieć żebyśmy o tym zapomnieli. I pocałował mnie! Rozumiesz?! A dziś na śniadaniu znowu robił to samo z Sarah. Ten facet sam nie wie, czego chce! Bawi się moimi uczuciami jakbym była jakąś kukiełką! Boże, jaka ja jestem głupia…

-Caroline…Facet jest zwykłym dupkiem.

-Iker, ja to wiem, ale go kocham…

-Nie wiem, co powiedzieć.

-Nie musisz nic mówić. Chcę się na nim odegrać, dlatego chciałbym prosić cię o pomoc. Sam wiesz jak on reaguje na twoją obecność, więc…

-Niech zgadnę. Mam mu pograć na nerwach i pokręcić się obok ciebie.

-Tak tylko udawać- Dodałam.

-No dobrze zgadzam się, bo gość mnie denerwuje- Uśmiechnął się.

-Naprawdę? Dziękuję!- Rzuciłam mu się w ramiona.

-To, kiedy zaczynamy nasze przedstawienie?

-Teraz- Powiedziałam i pociągnęłam go pokoju mojego i Soph. Przed drzwiami spotkaliśmy Thomasa, który dziwnie mi się przyglądał. I nie wiem, dlaczego, ale wydawało mi się, że był na mnie o coś zły.

-Cześć brat.

-Cześć- Odpowiedział i podał dłoń Ikerowi.- A wy, co?

-A my nic- Mruknęłam przytulając się do Hiszpana.

-Siostra?

-Brat? Daj spokój. Jak spotkasz, Sophie to poproś, żeby nam nie przeszkadzała. Proszę!- Zrobiłam maślane oczy i wepchnęłam Ikera do pokoju.

-Siostra! Musimy później porozmawiać!- Usłyszałam jego głos zanim zamknęłam drzwi.

Pokiwałam jedynie głową.

 -Chłopaki! Musicie mi pomóc. Moja siostra zwariowała. Ona się chyba spotyka i Ikerem, bo się przytulali i teraz zamknęli się w pokoju dziewczyn…Młoda prosiła mnie, żebym im nie przeszkadzać. Ludzie pomóżcie!- Mówiłem zdesperowany i zdenerwowany.

-CO?!- Wrzasnął Bastian. Jego twarz zrobiła się czerwona.

-To, co słyszałeś!

-Ja tego tak nie zostawię!- Wyleciał z pokoju zostawiając pozostałych w osłupieniu.

-O, w co gracie?- Zapytałem zajmując miejsce Bastiana i wziąłem jego karty.

 Usłyszeliśmy krzyki i kroki na korytarzu, więc był to dla nas znak, żeby wcielić plan w życie. Potargaliśmy sobie włosy, a potem Iker objął mnie od tyłu.

-Co tu się dzieje?!- Do pokoju wpadł Schweinsteiger.

-Nie powinno cię to interesować- Odpowiedziałam.- Wracaj do dziewczyny.

-Ty chyba nie jesteś poważna- Mruknął.

-Chciałeś powiedzieć, że to ty nie jesteś poważny…

-Najpierw zaciągasz mnie do łóżka, a potem obmacujesz się z tym Hiszpanem?!- Warknął wkurzony. Miarka się przebrała. Zacisnęłam dłonie i patrząc mu w oczy bezczelnie cmoknęłam Ikera.

-Możesz stąd wyjść? Przeszkadzasz nam. Wracaj do dziewczyny panie nie-zdradzam-Sarah- Wiedziałam, że go to dotknęło. Urażony wyszedł z pokoju trzaskając drzwiami.

-Wow- Szepnął Iker.

-Co?

-Cały ten dramat, namiętność…To aż bije od was- Powiedział.

-Weź cicho bądź- Zaśmiałam się, jednak gdzieś w głowie utkwiło mi to, co powiedział. W tym samym czasie do pokoju wleciała Sophie.

-Gadaj natychmiast!

-O, co chodzi?

-Spotkałam Bastiana na korytarzu.

-I, co ci nagadał?

-Coś!

-Ja już pójdę- Oznajmił Iker i cmoknął mnie w czoło.

-Soph, czy ty naprawdę myślisz, że ja i Iker? Uważasz, że mogłabym się przespać z przyjacielem kochając innego faceta? Uważasz, że on mógłby zdradzać swoją dziewczynę? On nie jest do tego zdolny. Nie jest blondynem. To tylko mój pomysł, żeby się na nim odegrać.

-Wy sami sobie wszystko komplikujecie. Najpierw ze sobą śpicie, potem on się obściskuje z Sarah, a ty wymyślasz jakieś durne plany. Ludzie opanujcie się. Jesteście dorośli…

-Gdyby to było takie proste Sophie…

-Może warto by było szczerze z nim porozmawiać? Tak jak ja porozmawiałam z Mesutem…

-Nie gadaj! Powiedziałaś mu, że jesteś w nim zakochana?!

-Tak…

-O ja, o ja! Opowiadaj!- I tak zaczęła mi opowiadać, co wydarzyło się wczoraj wieczorem.

****

 Witam ;*

Macie dziś taki dłuższy rozdział ;) Mam nadzieję, że Wam to nie przeszkadza. Bo i tak w tym miał być jeszcze mecz z Hiszpanią, ale stwierdziłam, że jednak nie. I pojawi się w następnym ;) W ogóle już sobie rozplanowałam, co tam się będzie działo do 17 rozdziału ;D

Hym…I chyba tyle odnośnie opowiadania. A! Zrobiłam nowy nagłówek i jeszcze się do niego nie mogę przyzwyczaić ^^

I jestem zadowolona z tego, że wczoraj Anglia wygrała z Hiszpanią ;) I z tego, że Niemcy zremisowali z Ukrainą mimo, że już przegrywali ;D

Pozdrawiam ;*